Mekong expedition – July 13

All this week I don’t think of my mother, brother, sister. Not of my father. Not of lovers past and present. Not of friends. Not of  Bach or Rush. Not of favorite books. Not of sports results. Not of  health worries that I am prone to. Not of upcoming trips. I think of nobody, of nothing that constitutes life for me normally. And I am not even aware I don’t think of them.

There is just this focus. Where to put my feet? Enough food in our day packs? When Luciano is ahead making sure I stay close; when I am ahead looking around to see if he stays close. What is the weather going to do? How to stay safe from nomads’ guard dogs? And if not these questions, I feel my feet hurting.

We walk.

We reach the source at Guosongmucha. Located lower than Jifu, and the tributary flowing from here is a bit shorter than the Gaodepu that starts at Jifu. But it is more dramatic, its glaciers are more impressive and more water is running more forceful here.

Mekongexpeditie – 13 juli

De hele trip denk ik niet aan mijn moeder, broer of zus. Niet aan mijn vader. Niet aan vriendinnen van vroeger of nu. Niet aan andere vrienden. Niet aan Bach of Rush. Niet aan favoriete boeken. Niet aan sportuitslagen. Niet aan kwalen en ziektes waarover ik me makkelijk en nodeloos zorgen maak. Niet aan komende reizen. Ik denk aan niemand, en aan geen van de dingen die normaal mijn leven bepalen. En ik ben me niet eens bewust dat ik daar allemaal niet aan denk.

Alleen maar die focus. Waar zet ik mijn voeten? Genoeg eten in onze dagrugzakken? Raak ik niet ver achterop bij Luciano; of omgekeerd? Wat gaat het weer doen? Hoe houden we ons de waakhonden van de nomaden van het lijf? En wanneer ik me die dingen niet afvraag, voel ik mijn zere voeten.

We lopen.

We bereiken de Mekongbron bij Mount Guosongmucha. Lager gelegen dan de Jifu-bron, en de riviertak die hier begint is korter dan de Gaodepu die ontspringt bij Jifu. Maar hij is dramatischer, de gletsjers zijn indrukwekkender en de waterstroom is groter en veel krachtiger.

Mekong expedition – July 11

Not a day as planned.

We pass a small group of picnicking Tibetan nomads. They have bought provisions in Zaduo and are on their way to their grazing lands in the valley of the Gaodepu. That is the longest source river of the Zayaqu, and so of the Mekong. Where the Gaodepu originates, the Mekong originates. We were to visit Zaxiqiwa first but decide to travel together with these people and their two cars.

The road turns into a trail, or less than a trail. Every now and then a car gets stuck. Then there is pushing or towing – laughing, enthusiastically. Sometimes it seems clumsy, with a car sinking only deeper in the bog. Once it takes an hour and a half. But in the end we always move on.

Striking T-shirt of the youngest driver. No wall for him. He is living in one of the freest spaces on earth.

‘Famous band, famous album’, I try to explain. But he has no idea. Let alone of complicated western associations with settlement programs of the Chinese government, that house nomads in new permanent villages and put an end to their traditional way of living out on the grasslands with their yaks. A measure to protect the soil and the environment according to some, a measure to better control the people according to others.

No wall for him. But what will the future hold?

For the first time we pitch Luciano’s small tent of Swiss brand H. ‘The Rolls Royce among tents’, he says, ‘even 12 years ago it cost a thousand dollars’. At midnight another terrible hailstorm. Nothing to do but sit up straight in a sleeping bag and wait what will happen. To my surprise the tent holds out. Then water starts leaking through the bottom and I am not surprised anymore. ‘Oh well, it is getting older and I didn’t use it for a few years’.

Ahh, this was the view of the day, of the Tuo Ji tributary (from right) joining the Mekong.

Mekongexpeditie – 11 juli

Geen dag volgens plan.

We passeren een groepje picknickende Tibetaanse nomaden. Ze hebben voorraden gekocht in Zaduo en zijn op weg naar hun weidegronden in de vallei van de Gaodepu. Dat is de langste bronrivier van de Zayaqu, en dus van de Mekong. Waar de Gaodepu ontspringt, ontspringt de Mekong. We hadden eerst nog naar Zaxiqiwa willen gaan maar besluiten het, ook letterlijk, links te laten liggen en samen met deze mensen en hun twee auto’s te reizen.

De weg wordt een spoor en soms nog minder dan dat. Af en toe loopt een van de auto’s vast. Dan wordt er lachend en enthousiast geduwd en gesleept. Het lijkt soms geklungel waarbij we van de regen in de drup raken. Maar uiteindelijk wordt iedereen altijd weer vlot getrokken, al duurt het een keer anderhalf uur.

Pakkend T-shirt van de jongste chauffeur. Geen muur voor hem. Hij leeft in een van de vrijste ruimtes op aarde.

‘Beroemde band, beroemde plaat’, probeer ik hem uit te leggen. Maar hij heeft er geen benul van. Laat staan van ingewikkelde westerse associaties met huisvestingsprogramma van de Chinese overheid, waarbij de nomaden worden samengebracht in nieuwe permanente nederzettingen en een einde wordt gemaakt aan hun traditionele bestaan met hun vee op de graslanden. Volgens voorstanders een maatregel om bodem en milieu te beschermen, volgens tegenstanders om de bevolking meer te controleren.

Geen muur voor hem. Maar in de toekomst?

We zetten voor het eerst Luciano’s  tentje van het Zwitserse merk H. op. ‘De Rolls Royce onder de tenten’, laat hij weten, ‘kostte twaalf jaar geleden al 1.000 dollar’. Tegen middernacht noodweer met hagel en ijsregen. Er valt niets te doen dan in je slaapzak overeind zitten en wachten wat er komen gaat. Tot mijn verbazing houdt de tent het. Dan gaat het grondzeil lekken en houdt mijn verbazing op. ‘Oh, nou ja, hij wordt oud en ik heb hem al een tijd niet gebruikt’.

Ahh, dit was het uitzicht van de dag, op de Tuo Ji zijrivier (van rechts) die uitkomt in de Mekong.

Mekong expedition – July 9

It’s an uncomfortable ride from Yushu to Zaduo. Bumpy and slow, made so by road works. The accompanying encampments and installations are an eyesore on the grasslands. Two high passes are still beautiful but a tunnel is being dug underneath one of them.

Closer to Zaduo the Mekong, swift and brown-red. Tibetan prayer flags span the river, so do bridges under construction.

Mekong near Zaduo

I meet up with Luciano. He is nearing the end of his eight month walk along the Mekong. We first met on the internet, then in Savannakhet in southern Laos (on the Mekong indeed), and decided to team up to get to the river’s sources.

We meet up with driver Renqing who drove me to Zaxiqiwa last year. That is the most easily accessible source of the Mekong, revered by indigenuous Tibetan nomads for whom this is a spiritual place.

The idea is he will drop us at Zaxiqiwa again. From there we will walk to the Jifu and Guosongmucha sources, about 160 kilometers there and back. Those are higher up and seen as the Mekong’s real sources by the more rationally and scientifically inclined – Chinese, Japanese, westerners.

But we change plan. Renqing says he can get us closer to the sources with his jeep.

It is the bears. Local people warn attacks have occurred, people have died. They simply rip your tent apart. There is no defence. Bears used to stay clear of people when they still carried guns. But the government doesn’t allow that anymore.

‘Don’t worry about wolves’, they add  reassuringly, ‘they don’t do harm to humans’. They are in wild lands, the Mekong’s headwaters.

No doubt the bear threat exists. No doubt too the threat is exaggerated. But I am the worrying type. So we will travel more by jeep. And whenever possible camp near some of the rare nomad encampments where yaks, guard dogs and more people live, and where bears steer clear of.

Mekongexpeditie – 9 juli

Het is een oncomfortabele rit van Yushu naar Zaduo. Het hobbelt en het schiet niet op vanwege wegwerkzaamheden. De bijbehorende kampementen en installaties doen op de fraaie graslanden zeer aan je ogen. Twee passen liggen er nog mooi bij, maar onder de ene wordt een tunnel gegraven.

Dichter bij Zaduo de Mekong, roodbruin en snelstromend. Tibetaanse gebedsvlaggen overspannen de rivier, bruggen in aanbouw ook.

De Mekong nabij Zaduo

Ik zie Luciano weer. Hij nadert het einde van zijn acht maanden durende wandeling langs de Mekong. We ontmoetten elkaar eerst op het internet, toen in Savannakhet in het zuiden van Laos (inderdaad, aan de Mekong), en besloten samen naar de bronnen van de rivier te gaan.

Ik zie chauffeur Renqing weer die me vorig jaar naar Zaxiqiwa reed. Dat is de meest toegankelijke bron van de Mekong, aanbeden door de inheemse Tibetaanse nomaden voor wie het een spirituele plek is.

Het idee is dat hij ons nu weer naar Zaxiqiwa brengt. Dan lopen we verder naar de Jifu en Guosongmucha bronnen, heen en weer ongeveer 160 kilometer. Die liggen hoger en verder stroomopwaarts en worden beschouwd als de werkelijke bronnen van de Mekong door degenen met een meer rationele en wetenschappelijke kijk op de wereld – Chinezen, Japanners, westerlingen.

Maar we veranderen van plan. Renqing zegt dat hij ons met zijn jeep een stuk verder kan brengen.

Het zijn de beren. Lokale mensen waarschuwen dat er mensen zijn aangevallen en gedood. Ze rijten je tent uiteen, je kunt er niets tegen beginnen. Ze waren schuw zolang de nomaden nog geweren hadden, maar dat mag van de overheid niet meer.

‘Maak je geen zorgen om de wolven’, zeggen ze er geruststellend bij, ‘die doen mensen geen kwaad’. Het is een wilde wereld, waar de Mekong ontspringt.

Ongetwijfeld bestaat de dreiging van beren. Ongetwijfeld ook wordt de dreiging overdreven. Maar ik behoor tot het zich zorgen makende slag. Dus we zullen meer per jeep reizen. En als het kan overnachten bij de weinige ver uit elkaar liggende nomadenkampementen waar jaks en waakhonden en groepjes mensen leven, die door beren worden gemeden.

Mekong expedition – July 8

3.00 pm

At Xining airport to change planes. 51 hours and counting. Waiting for check-in in the departure hall, waiting to board in the waiting hall, waiting for luggage after the flight was canceled, waiting for a room in the hotel across the parking lot, waiting nèxt day in the departure hall, waiting in the waiting hall, waiting on the plane (we did board this time), waiting for luggage when the flight was canceled after all, waiting in the hotel, waiting in the departure hall, waiting in the waiting hall.

Waiting exhausts.

And all the while uncertainty when I will fly. Ìf I will fly.

And worries about my acclimatisation to altitude. I reasonably adjusted in recent weeks, but how much harm will the delay do?

5.00 pm

My plane takes off.

When we approach Yushu airport we clear sharp grassland peaks,with white pieces of cloud hanging between the green, and the brown-red Mekong floating below, all of it in the perfect glow of late-afternoon sunlight. I hate myself for leaving my camera in my bag in the luggage compartment  across the aisle, out of reach now that we prepare for landing. Amazing Mekong pictures that I can’t take. And the moment is irrepeatable, not a chance ever to see this again like thìs.

Once landed I reconstruct our approach route and imagine a map, and I realize it wasn’t the Mekong, but just the Yangtse. Relief, the missed photo opportunity doesn’t matter much.

The Mekong sources reached

On July 12, 2013, together with Swiss Luciano Lepre, I reached the source of the Mekong at the foot of the glacier of Jifu Mountain, in the emptiest parts of China’s Qinghai province.

The next day we also visited the source at Guosongmucha Mountain, still favored by some as the Mekong’s true source on the grouds that the tributary running from here has a higher water discharge than the river running from Jifu, even though the Jifu source is located higher and its river is longer.

It is tempting to think we are the first ever to have reached both these sources. Expeditions that since the mid 1990’s set out to establish which is the Mekong’s real source very strangely concentrated on either Guosongmucha or Jifu and didn’t bother to visit the other.

I had come close to reaching the Jifu source a year ago, as you can see in previous blog posts. Trickles of Mekong water made their way between stones, pebbles, a first patch of snow. I half counted my source bid, but there was nagging doubt: my gps-track of the trip projected on Google Earth subsequently showed I had been a mere 140 meters away from the start of a snow field that looked like the source. I found out this time it was in fact even another kilometer to the glacier foot, located 250 meter higher. It feels good – make that: very good – I am left with no doubts this time about reaching the Mekong’s source.

 Source of the Mekong, Mount Jifu glacier, my GPS read N 33.45.671,  E 94.40.562, altitude 5.374 meters.

Postscript Later I determined that this highest glacier, where the Mekong starts, is not on Mount Jifu, but on the mountain to its west. The GPS location mentioned is correct.

De bronnen van de Mekong bereikt

Op 12 juli 2013 bereikte ik, samen met Zwitser Luciano Lepre, de bron van de Mekong aan de voet van de gletsjer van Mount Jifu, in het leegste deel van China’s provincie Qinghai.

Een dag later bezochten we ook de bron op Mount Guosongmucha. Sommigen vinden nog steeds dat dat de werkelijke bron van de Mekong is omdat de riviertak die hier ontspringt meer water afvoert dan de rivier die ontspringt op Jifu, hoewel inmiddels is aangetoond dat de Jifu bron hoger ligt en zijn rivier langer is.

Het is verleidelijk te denken dat wij de eersten zijn die beide bronnen hebben bereikt. Expedities die sinds het midden van de jaren 1990 op pad gingen om te bepalen wat nu de echte bron van de Mekong is concentreerden zich merkwaardig genoeg op òf Guosongmucha òf Jifu en namen niet de moeite ook nog naar de andere bron te gaan.

Een jaar geleden kwam ik al heel dichtbij de Jifu bron, zoals je in eerdere blogberichten kunt zien. Een dun stroompje Mekong water zocht zijn weg tussen stenen, keien, de eerste sneeuw. Ik telde mijn bronpoging half. Maar twijfel knaagde: mijn gps-track geprojecteerd op Google Earth liet achteraf zien dat ik nog 140 meter verwijderd was geweest van een sneeuwveld dat eruit zag als het begin van de rivier. Deze keer bleek me dat de voet van de Jifu gletsjer in werkelijkheid zelfs nog een kilometer verder lag, en 250 meter hoger.

Ik ben blij – maak er maar van heel blij – nu geen twijfels meer te hebben de bronnen van de Mekong bereikt te hebben.

Bron van de Mekong, Mount Jifu gletsjer, mijn GPS gaf aan NB 33.45.671, OL 94.40.562,  hoogte 5.374 meter.

Toevoeging Later wist ik te bepalen dat deze hoogste gletsjer, waar de Mekong ontspringt, niet op Mount Jifu ligt, maar op de berg die er aan de westkant naast ligt. De genoemde GPS locatie is correct.