Het praktische onverstoorbare meisje met het shoarmakarretje en het machete-achtige mes op de hoek van het plein voor het station van de Vietnamese grensplaats Lao Cai.

Net toen ik mijn hotel uit liep ontspoorde er vijftig meter verder bij een vleesstalletje een ruzie. Klappen, geschreeuw, een plastic stoel die door de lucht vloog en een knul die zich uit de voeten maakte, mank maar met genoeg adrenaline in zijn lijf om de jongens die hem achterna gingen voor te blijven. Voor even, toen werd hij toch ingehaald en kwamen ze met zijn allen terug. Waarop het meisje rustig ‘oh’ zei en het mes opborg in het kleine ingebouwde kastje van haar vleeskarretje en het op slot deed.

Dank aan het Vietnamese consulaat in Luang Phabang

Nu het over mensen gaat die visa verstrekken: dank aan het personeel van het Vietnamese consulaat in Luang Phabang dat kopietjes uitdeelt van een zelfgemaakte kaart met de wegen die Laos en Vietnam verbinden, afstanden en grensovergangen die open zijn voor buitenlanders.Handig, want ik reisde natuurlijk als altijd zonder kinderboek van Lonely Planet.

Handig, want ik reisde natuurlijk als altijd zonder kinderboek van Lonely Planet.