‘r Gebeurde weinig in het eerste blogje met deze titel.
Dit is ook realiteit.
Yaba jongens high van de speed rijden high speed op hun brommers door Luang Phabang.
De Hmong zijn de dealers – zegt een jonge jurist. Ik weet niet of dat alleen maar de ervaring is van de advocatenpraktijk waar hij werkt. Of dat het gestaafd kan worden met harde cijfers. Of dat het de Laotiaanse geruchtenmachine weer is. Of de gewoonte de Hmong de schuld te geven als er iets verkeerd gaat in het land. Ze vormen een van de grootste minderheden in het land. Ze vochten aan de Amerikaanse kant in de Vietnam oorlog, die een geheime vertakking had in Laos. Amerika trok zich terug, de communistische Pathet Lao kwam aan de macht, met de betrekkingen met de Hmong is het nooit goed gekomen.
Het yaba gebruik leidt tot stijgende criminaliteit. Brommers worden gestolen. In huizen wordt ingeslopen. De mensen hebben een hek om hun erf gezet om hun nieuwe bezittingen te beschermen, verworven dankzij de economische vooruitgang. Cctv camera’s houden nu delen van Vientiane en Luang Phabang in het oog.
Een herinnering aan een bezoek aan Laos twintig jaar geleden komt naar boven. Ik was reisleider voor een Nederlandse reisorganisatie. Onze Laotiaanse gids vertelde ons dat er in Laos geen criminaliteit was. En geen prostitutie.
’s Avonds werd ik uitgenodigd wat te drinken met de Thaise touroperator die door het Nederlandse bedrijf was ingehuurd voor de organisatie van de reis, en die in Vientiane was.
Op de tafel stond een fles Black Label. Op de sofa’s zaten een paar meisjes. ‘For talking and entertainment’, gebaarde hij. Ik vroeg me af wat hij met het entertainment bedoelde, gezien de opmerking van de gids. ‘True. Laos cannot fuck. I try many times’, bevestigde hij.
Dat zou lang voor de stijging van de criminaliteit al veranderen. Drie jaar later verdienden een Laotiaanse vriend en zijn collega receptionisten in een hotel in Vientiane goed geld door buitenlandse zakenlui toe te staan prostituees mee te nemen naar hun kamer.