Aan het begin van de Zaxiqiwa vlakte staan een paar nomadententen. Het waren de eerste mensen die we sinds 80 kilometer zagen, en ook de laatste die ik de komende 50 kilometer zal zien.
Ik zie dat ze een kleine motorfiets hebben. Ik heb een dag over. Ik zie een kans om naar de Mekong bron aan de voet van de berg Jifu te gaan, aan het eind van zijn langste tak.
‘Dat is te ver, je kunt niet op een dag heen en weer. Maar je komt van ver dus we zullen je helpen.’
We vertrekken zodra het licht is, Kelsang rijdt, ik zit achterop. Het pad is soms zanderig, soms stenig, soms versmalt het tot een spoor, soms verdwijnt het, soms loopt het door het water. Het is Parijs-Dakar, maar dan nat en koud en op niet veel meer dan een brommer. We maken goede voortgang. ‘Dit kan gaan lukken’, denk ik.
Maar na Yeyongsongdou, de splitsing tussen de twee laatste hoofdstromen van de Mekong, wordt het terrein onbegaanbaar tenzij je te voet of te paard bent. Pollen in een drassige ondergrond. Er tussendoor rijden gaat niet: te drassig, kronkelig, smal. Maar om van pol naar pol te rijden, daarvoor zijn de gaten ertussen dan weer te breed. Kelsang blijft het proberen maar meestal loop ik en dat gaat even snel.
Halverwege het dal van de Gaodepu, tien kilometer van Jifu Shan, geef ik me gewonnen. Nog een uur en ik heb al de helft van het daglicht opgebruikt. In het donker door dit verlaten gebied over dit terrein terug rijden is geen optie. Valpartij, gewond, wolven…
Er staan weer drie nomadententen hier. Binnen warm ik op en blaas ik uit. Ik vraag me af hoe al die alpinisten zich voelen die om moeten keren, de haven al in zicht. Hoe ik me zelf voel weet ik niet. Verdoofd. Maar misschien zie ik er terneergeslagen uit – de tenteigenaar zegt dat hij een grotere motorfiets heeft en dat we nog wel verder kunnen gaan.
Weer op weg. Inderdaad heeft hij een serieuzere off the road machine. Keer op keer kruisen we de meanderende bedding van de Mekong, vijf meter breed , dan vier, dan drie. Dan kan ook deze motor niet verder.
Ik ben op mezelf aangewezen nu. Ik loop.
Hier kwam ik:
