Zeeuws-Vlaanderen, land van mijn jeugd, wordt door Lonely Planet afgeserveerd als ‘een onbeduidend plattelandsgebied met boerderijen en een paar chemische fabrieken’.*
Nu is dat niet waar. Er staan een paar mooie oude gebouwen in Hulst, Sluis, Aardenburg. De beboomde polderdijken zijn fotogeniek. In het Verdronken Land van Saeftinghe, buitendijks natuurgebied, zijn meer dan tweehonderd vogelsoorten waargenomen.
Maar áls het zou kloppen, wat is er dan mis met boerderijen en fabrieksschoorstenen? Een REIZIGER is nieuwsgierig. Hij wil vooral zien hóé het ergens is. Mooi of lelijk, dat doet er minder toe. Of iets ‘bezienswaardig’ is, daar maakt een toerist zich druk om.
En dan: een REIZIGER is ontvankelijk voor alles. Een wolk in de lucht. De voren in een akker. Het alledaagse leven van die honderdduizend inwoners van Zeeuws-Vlaanderen.
Van deze essentie van REIZEN hebben ze bij Lonely Planet niets begrepen.
* Zoals geciteerd in NRC Handelsblad van 23 juli 2014